De Campveerse Toren, Veere (Zeeland)

De oude stadsherberg in de Campveerse Toren wordt in de ‘Kroniek van Zeeland’ uit 1696 al aangeprezen met de omschrijving: “..om luiden van qualiteit, of anderen passanten, te logeeren en tracteeren”. De naam ervan herinnert aan de oorspronkelijke naam van het stadje Veere: de plaats vanwaar het veer vertrok via het dorp Campen naar Noord-Beveland.

De toren is gebouwd in de 14e eeuw. Dat is de tijd waarin Veere stadsrechten (1348) krijgt en de stad ommuurt met torens en poorten op strategische plaatsen rond de stad. De Campveerse Toren staat samen met de Kruittoren, die je vroeger aan de overzijde van de haven kon vinden, in het stadswapen van Veere.

Heel wat hoogwaardigheidsbekleders beklimmen in de afgelopen eeuwen de stenen trap die dan nog naar de gelagkamer leidt. Denk aan de graven Egmond en d’Hoome, alle stadhouders in hun hoedanigheid als markies van Veere en Vlissingen, de Russische tsaar Peter de Grote en meerdere malen Willem van Oranje die op 21 juni 1575 hier zijn bruiloftsmaal houdt nadat hij trouwt met de Franse prinses Charlotte de Bourbon. In het begin van de vorige eeuw brengen weer veel kunstenaars de zomermaanden door op de Campveerse Toren, onder wie Henri Cassiers, Anton Pieck, Walter Vaes, Le Fauconnier en Charley Toorop.

Sinds 1466 - de oudste vermelding van de Campveerse Toren als herberg - zijn er niet minder dan 50 herbergiers geweest die voor korte of langere tijd hier de scepter zwaaien. In 1947 neemt Henk van Cranenburgh de herberg over, later samen met medewerker Johanna de Buck die zijn vrouw wordt. Sinds 1999 is hun dochter Hendrina van Cranenburgh de waardin, geholpen door haar zusters Trijntje en Neeltje.